Arria Marcella

Een roman zoals wij voor u wensen te schrijven bevat ongeveer 80.000 woorden. Een novelle wellicht 25.000 en hoeveel woorden zou het verhaal van Arria Marcella bevatten? Zelfs voor een novelle is het dun. Het zal veel Franse literatuurlijsten opsieren.

Misschien wat minder in aantal, maar niet minder schitterende woorden staan er in het boek “Eén nacht in Pompeij”, zoals in 1852 geschreven door Théophile Gautier. Het is recent naar het hedendaags Nederlands hertaald door Christiaan Caspers en Frits Naerebout. Het is bovendien een bijzondere uitgave van Prima Vera Pers, omdat de Franse tekst steeds naast de Nederlandse is geplaatst en de onderste helft van de bladzijde wordt gevuld met foto’s en toeristische informatie over Pompeij. Dat voegt niet alleen waardevolle achtergrondinformatie voor de verdieping – het maakt het boek ook tot een kleurrijk pronkstuk voor op onze salontafel en wellicht ook die van u? https://www.primaverapers.nl/p/een-nacht-in-pompeii/

Het is een bijzonder verhaal, over drie studenten die een Grand Tour d’Europe maken en hun bezoek aan Pompeij. Het verhaal begint in een museum in Napels. Daar wordt een van hen diep geraakt door een gipsafdruk van een vrouwenborst die daar staat uitgestald. Later hoort hij tijdens een rondleiding door Pompeii dat de borst gevonden is in het “Huis van Arrius”. Het bijbehorende lichaam was behangen geweest met gouden sieraden.

Dankzij de magie die het tijdsverloop en de waarneming daarvan beinvloedt, vindt onze hoofdpersoon zich de daaropvolgende nacht plots in een maanverlichte wandeling door een tot leven gekomen Pompeij. Vol ochtendactiviteit, op het tijdstip vlak voor de beroemde vulkaanuitbarsting die de asnevel over haar neer deed dalen die haar twee millennia in haar fixerende slaap heeft gekoesterd. De dramatische ontknoping zullen wij u niet onthullen. Daarvoor mag u zelf lezen wat deze negentiende eeuwse Franse auteur onder de gestolde lava van de Vesuvius voor u verstopt heeft. Het moge u wel duidelijk zijn, ze heette dus Marcella, Arria Marcella. En de gipsafdruk? Die is, serieus, vrij snel na het verschijnen van dit verhaal op nooit verklaarde wijze uit het museum verdwenen…

Wij hebben het boek met veel plezier gelezen. Het gaat ten slotte over de liefde van een man voor een tweeduizend jaar geleden overleden vrouw. U kunt wellicht begrijpen dat dat thema ons aanspreekt. Gautiers schrijfstijl vormt zowel in het Frans op de linkerbladzijde als in de prachtige en handzame vertaling op de rechter een meeslepende onderdompeling in de warme taal van de negentiende eeuwse Romantiek.
Daarnaast is het boek braaf en preuts, is de visie op het dagelijks bestaan in Pompeii 150 jaar achterhaald en zijn de verwijzingen naar cultuurcritici van rond 1850 echt niet meer te volgen, zelfs niet met de vele voetnoten erbij, en zeg nou zelf, who needs footnotes in a well written book?

Dus… dit boek over Arria Marcella: wij hebben het met heel veel plezier voor u gelezen. En raden u het aan. Maar u begrijpt: wilt u een meer hedendaags, pikanter, flitsender en nog meeslepender verhaal, over eeuwigdurende liefde, sex en geweld? U kríjgt een meer hedendaags verhaal, over Allia Potestas, de dame van de driehoeksverhouding die de eeuwen overwon. Binnenkort, op het schap, in uw betere boekwinkel…